حالا که خوب فکر می‌کنم ویرایش، ترجمه و علاقه‌ام به کتاب‌خونی من رو سمت نوشتن آورد؛ البته وبلاگ‌نویسی نوعی از نوشتن بود که خیلی روش حساب نمی‌کردم؛ ولی خیلی توی این زمینه بهم کمک کرد.
خب آره، نوشته‌های بالا چیزهایی نیستن که توی این صفحه دنبالش باشید. حتماً اینجا هستید تا بدونید که حوراء رضایی هستم، متولد بهمن ۶۹. رشتۀ دانشگاهی‌ام زبان عربی بوده با گرایش ادبیات توی کارشناسی و مترجمی توی ارشد، و می‌دونید چیه، وقتی وارد حوزۀ ترجمه بشید، متوجه می‌شید چقدر تسلط به زبان مادری‌تون مهمه؛ مخصوصاً که زبان مقصد ترجمه‌تون همون زبان مادری باشه. چند سالی به‌صورت فریلنس کار ترجمه رو انجام دادم تا به این نتیجه رسیدم که باید ویرایش رو جدی بگیرم. این شد که دوره‌های ویراستاری کتاب و مطبوعات و ویرایش رایانه‌ای رو توی یکی از مؤسسه‌های خوش‌نام تهران گذروندم و زودتر از اون چیزی که فکرش رو می‌کردم سرویراستار اونجا شدم. البته الان که دارید این نوشته رو می‌خونید مدتی از پایان همکاری من با مؤسسۀ مذکور می‌گذره و توی نشریۀ ص مشغول ویرایش هستم.
از این حرف‌ها که بگذریم، به منِ نویسندۀ حروف می‌رسیم. اینجا از کتاب‌هایی که می‌خونم حرف می‌زنم، از ویرایش، از ترجمه، از داستان و روایت و تخیل و... اما بیشتر از همه‌چیز از خودم حرف می‌زنم؛ حرف‌هایی که غالباً مخاطب‌شون هم خودم هستم.
این صفحه رو بارها بازنویسی کردم، اما دیگه به‌روز نمی‌شه؛ درواقع این وبلاگ دیگه به‌روز نمی‌شه.