جدیدا این موضوع رو خیلی بهتر درک می‌کنم که میزان قابل توجهی از توانایی مترجم به توانایی نویسنده مربوطه.
این روزا بیشتر از اینکه احساس کنم یه مترجم مبتدی هستم، حس می‌کنم یه ماشین ترجمه هستم که سعی داره معادل‌های دقیقی پیدا کنه و ارکان جمله رو درست بچینه. شاید به این دلیله که نویسنده‌ی اصلی هم بیشتر مطالب رو از روی منابع فارسی به عربی ترجمه کرده و کمتر از برداشت‌های خودش نوشته. انگار چون ذهن خودش خیلی با موضوع درگیر نشده، اجازه نمی‌ده من هم خیلی با متن درگیر بشم، و چون جملات سطحی هستن، برگردان هم سطحی میشه.
خودم رو جای نویسنده تصور می‌کنم و با خودم فکر می‌کنم اگه منم مثل این نویسنده‌ی مصری که دوره دکتری رو توی دانشگاه تهران زبان و ادبیات فارسی خونده، دکتری رو توی یکی از دانشگاه‌های تراز اول مصر زبان و ادبیات عربی بخونم، آخر و عاقبتم چطور میشه؟
