شما بالا رو نگاه کن... بالاتر... بالاتر... آباریکلا!

این نوشته‌ دوتا حرف مرتبط با عنوان داره و یه حرف کاملاً بی‌ربط:

حرف اول: امشب و فردا شب اوج بارش شهابی برساووشیه. پارسال خیلی مختصر ازش نوشتم، اگه خواستید می‌تونید همون نوشته رو بخونید. لطفاً این اتفاق زیبا رو از دست ندید و آرزوهای اصلی‌تون که تموم شد برای من هم آرزو کنید.

حرف دوم: کاوشگر خورشیدی پارکر امروز سفر خودش رو به‌سمت ستارۀ من شروع کرد؛ در این باره هم پیش‌تر نوشتم و اگه نخوندید می‌تونید تشریف ببرید و بخونید.

حرف کاملاً بی‌ربط: هر وقت دیدید من چند روز پشت سر هم مطلب می‌ذارم بدونید که کلی کار دارم و برای کم کردن استرسم اینجا رو به‌روز می‌کنم؛ البته غالباً هیچ تأثیری هم نداره. 

کاوشگر خورشیدی پارکر

کاوشگر خورشیدی پارکر قراره تابستان امسال سفر خودش رو به سمت خورشید شروع کنه؛ در سال 2017 نام این مأموریت تغییر کرد و برای اولین بار به نام یکی از دانشمندان زنده نام‌گذاری شد؛ یوجین پارکر دانشمندیه که در سال 1950 بادهای خورشیدی رو کشف کرد و خب به نظرم این انتخاب خیلی خوب بوده.

این کاوشگر هفت سال بعد از پرتاب، گردش خودش در مدار خورشید رو شروع می‌کنه و با قرار گرفتن در فاصلۀ 6.2 میلیون کیلومتری از خورشید، هفت مرتبه از هر کاوشگر دیگری که فرستاده شده به خورشید نزدیک‌تر خواهد بود. یعنی ببینید چه سازه‌ای طراحی و ساخته شده که قراره توی اون محیط سوزان دوام بیاره؛ البته فقط حرارت و نور نیست، ولی الان که به ستاره‌ام نگاه می‌کنم فقط همینا به ذهنم می‌رسه :D

هدف پارکر از این ماموریت بررسی جریان گرما و انرژی در تاج خورشید و بررسی علت سرعت گرفتن و دور شدن ذرات باردار از سطح خورشیده (خدا شاهده این جمله رو عینا از این سایت برداشتم تا بهتر قضیه رو توضیح بدم).

و اما چه کاری از دست ما برمی‌آد؟ راستش دیگه کاری از دست ما برنمی‌آد فقط باید دعا کنیم و تا فردا (یعنی 7 اردیبهشت)  بریم تو سایت کاوشگر خورشیدی پارکر و نام و نام خانوادگی خودمون رو ثبت کنیم تا برسه به دست خورشید.

ای نامی که می‌روی به سویش از جانب من ببوس رویش؛ یعنی داغ‌ترین بوسۀ ممکن می‌شه‌ها.

منابع:

سایت کاوشگر خورشیدی پارکر

سایت هواپیما

سایت آسمان‌نما

و از همه مهم‌تر جلسۀ فروردین ماه باشگاه نجوم تهران

مهرِ خورشید

چه اسم زیبایی داره این خورشید ما: مهر، که خودش می‌سوزه و ما رو می‌سازه. 

به نظرم به شکل عجیبی نماد رحمت واسعه‌ی خداونده، طوری که هر روز که یه پرتویی رو ازش می‌بینی، می‌تونی از ته دل خدا رو شکر کنی.

این عکس یکی از تصاویر زمینه‌ی ایمیلم هستش که تقریبا هر وقت میاد روی صفحه منو مبهوت می‌کنه. فکر می‌کنم خیلی حرف بزرگی باشه اما اگر قرار باشه ستاره‌ام رو خودم انتخاب کنم، انتخابم غیر از خورشید نخواهد بود.

دوست دارم در مورد کلمه‌ی مهر بیشتر بنویسم، اما باشه زمانی که کتاب‌ها و مطالب بیشتری در موردش خوانده باشم.